കടലിലെ കവിതകൾ | Kadalile Kavithakal | Vailopilli Sreedharamenon

ഇച്ഛപോലപ്പപ്പോൾ മന്നിൽ

 പച്ചക്കറികളിൽ തൂങ്ങി-

പ്പിച്ചവെച്ചു നടക്കട്ടേ

 കൊച്ചുപോതങ്ങൾ.

ഉലകിനു മുതൽ കൊയ്‌വ- 

 നലകടലുഴുവുന്ന 

തലമുതിർന്നവർ പത്തേ- 

 മാരികൾ ഞങ്ങൾ!

നീറ്റിലോളം പതയുന്നൂ, 

 കടൽപ്പന്നി മറിയുന്നൂ, 

കാറ്റു തട്ടിപ്പായകൾക്കു 

 കവിൾ വീർക്കുന്നു.

കൂട്ടുകാരേ, നങ്കുരങ്ങ-

 ളേറ്റിവെച്ചു വരുണൻറ 

നാട്ടി ലേയ്ക്കീപ്പകലൊത്തു 

 പാഞ്ഞുപോക നാം.

കുടങ്ങളിലിളങ്കള്ളും

 കുടയണിപ്പച്ചത്തെങ്ങും 

കുടമെതിർമുല തുള്ളും 

 പെൺകിടാങ്ങളും

ഇടതിങ്ങും കൊച്ചിനാടേ,  

 വിടവാങ്ങുന്നിതാ പോകാൻ 

കടലിങ്കൽത്തമ്പടിച്ചു 

 കഴിയും ഞങ്ങൾ.

നിൻചരക്കും കീർത്തിയുമായ്.

 സഞ്ചരിക്കും ബോംബയോളം; 

പിന്തിരിക്കും ഞങ്ങൾ നിന-

 ക്കാനന്ദവുമായ്!

II

ഭംഗികൂടുമുടുപ്പില്ലാ 

 വെടിപ്പില്ലെങ്കിലും കൊള്ളാം, 

ഞങ്ങളുടെ നാവികന്മാർ 

 നിപുണരല്ലോ.

കൈ നനച്ചു കാറ്റു നോക്കാൻ, 

 കയർ നീട്ടിപ്പായ കെട്ടാൻ, 

ചൈനയിലെചെകുത്താന്റെ  

 സൂചി വായിപ്പാൻ,

ഉഗ്രമായിക്കോളിളകും

 വ്യഗ്രതയിൽ തുടരേണ്ടും 

ദിക്കു തെറ്റാതമരത്തിൻ- 

 ചക്കു ചുറ്റിപ്പാൻ

അറിവൂണ്ടീയുപ്പിലിട്ടു

 വിളയിച്ച മരയ്ക്കാന്മാ,- 

ർക്കരി വെപ്പാൻ, കറി വെപ്പാ,- 

 നനുസരിപ്പാൻ.

ഊണിനുണ്ടു പച്ചരിയും

 വെള്ളവുമുണക്കമീനും 

വേണമെങ്കിൽ തേയിലയും 

 പുകയിലയും.

ഇമ്പമത്രേ നീലിമയാൽ

 ച്ചുംബിതരാമിവ,ർക്കിങ്ങു 

പെൺപിറന്നോരില്ലയല്ലോ 

 പ്രസംഗിക്കുവാൻ!

III

കൊച്ചിനാടും കോഴിക്കോടും

 കണ്ണൂരും കടന്നു ഞങ്ങൾ പ

ശ്ചിമതീരത്തിലൂടെ 

 വടക്കോട്ടേയ്ക്കായ്

അതിരയം പായ നീർത്തി-

 ക്കുതികൊള്ളും, പല വെള്ള- 

ക്കുതിരകൾ വലിക്കുന്ന

 തേരുകൾപോലെ.

വീശിടും കാറ്റടങ്ങുമ്പോൾ

 വിരി ചുളുങ്ങീടാതങ്ങു 

വീണുറങ്ങും കടലിനു 

 നങ്കുരം നൽകി,

മോളിൽ മോളിൽ പായ കെട്ടി-

 ക്കടലിലെയേഴുനില- 

മാളികകൾപോലേ ഞങ്ങൾ 

 നിശ്ചലം നിൽക്കും.

കൂരിരുളും കൊടുങ്കാറ്റും

 കരിങ്കെണ്ടൽക്കാട്ടിൽനിന്നു 

കേറിവന്നു കടലിൽവെ- 

 ച്ചാക്രമിക്കുമ്പോൾ,

പായ താഴ്ത്തി, സൂചി നോക്കി-

 സ്സിരകൾ മുറുക്കി, ഞങ്ങൾ 

പായുമല്ലോ വിപത്തിന്റെ 

 പാണികൾ തട്ടി.

കയർ വരിഞ്ഞൊരു തേക്കു- 

 മറബികളുടെയൂക്കും

കരുമന പെരുകുമ്പോ-

 ളൊരുകൈ നോക്കും!

മായികമാം വെണ്ണിലാവിൽ

 മുത്തുമണിമാല കോലു-

മാഴിയോളങ്ങളിൽ ഞങ്ങ-

 ളൂയലാടുമ്പോൾ,

ചന്തം ചിന്തും ചന്ദ്രികയാൽ

 മെഴുകിയ വഴിനീളെ- 

ഗ്ഗന്ധർവ്വപുരത്തിലോളം

 ചെന്നു മുട്ടുമ്പോൾ, 

 

നീട്ടി നീട്ടി നാവികന്മാർ

 പാട്ടു പാടും, നബി പോലും 

കേട്ടു കേട്ടു നിർവൃതിയി-

 ലലിയും വണ്ണം!

കടലിലെയുപ്പുചാലിൽ

 കതിരിട്ടു വിളയുന്നൂ 

കരയിലും കുരുക്കാത്ത 

 കവിതയെല്ലാം!